Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε κάποιον που να είναι δημόσιος υπάλληλος.. Και ενώ μπορεί στα πάντα τους να είναι γαμώ τα παιδιά, όταν η κουβέντα φτάνει στα εργασιακά σε βγάζουν απ' τα ρούχα σου...
Δεν σου φτάνει που βιώνεις μια γαμημένη πλέον κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα, που πλέον αν έχεις δουλειά θεωρείσαι τυχερός, ενώ αν πληρώνεσαι στην ώρα σου είναι σαν να έχεις πιάσει το τζόκερ, έχεις και αυτούς να κάνουν άκυρα και προκλητικά παράπονα για την δουλειά τους...
Έχω ακούσει τα απίστευτα! Και εκνευρίζομαι τρομερά, όχι επειδή τα κάνουν (βρίσκουν και τα κάνουν), αλλά επειδή πραγματικά πιστεύουν ότι είναι αδικημένοι από τις συνθήκες.. Που όχι μόνο είναι ιδανικές, όχι μόνο δουλεύουν με τον νόμο λιγότερο και παίρνουν περισσότερα, θέλουν να παίρνουν ακόμα περισσότερα (που δεν δικαιούνται), χωρίς να κάνουν ούτε μια "ανούσια θυσία" (αυτό που εννοώ είναι πολύ συγκεκριμένο, δεν θα το αναλύσω όμως..).. Και το λένε με ένα γαμημένο παράπονο....
Ε, ρε, μια άρση μονιμότητας σας χρειάζεται και παραμονή με αξιοκρατικά κριτήρια... Αλλά τι λέω? Πού ζω?? Σκατά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου